Ρωμάνα επαρχάρευεν
Κουντούρ’ 'ς σα λειβαδία
'Σ σου Μύριν και 'ς σου Κόβλακαν,
Και στ’ άσπρα τα πλακίαν
Ρωμάνα ξαν ρωμάνα
Του παρχαρί η μάνα
Τιδέν 'κι φοβερίζ’ ατεν
Απές σ’ αγρα τ’ ορμάνα
Ρωμάνα τρώει το βούτουρον
Τ’ αθόγαλαν το στύπον
Φτερία στρών’ και κείται 'κα
Χορτάζ’ ελαφρίν ύπνον.