Στα όρη βγαίνει η κάπαρη,
τα χείλη σου είναι ζάχαρη
κι όλο μου λεν’ λόγια γλυκά,
ωραία Θεσσαλονικιά.
Πετούν τα μάτια σου φωτιές
και μαραζώνεις τις καρδιές,
μαράζωσες και μένανε
που μ’ έχει η μάνα μ’ ένανε.
Ωραία φρύδια και μαλλιά
και λυγερή κορμοστασιά,
έχεις τσιγγάνικη ομορφιά,
ωραία Θεσσαλονικιά.