Ώρα να φύγω πια γι’ αλλού
έξω απ’ τα όρια του μυαλού,
λαθρεπιβάτης της ζωής σου
ένιωθα πάντοτε μαζί σου.
Τι κι αν σου το `πανε πολλοί
η γη δεν είναι στρογγυλή,
και μην ελπίζεις να με φέρει
πάλι εδώ στα ίδια μέρη.
Άλλο να μείνω δεν μπορώ
έτσι να χάνω τον καιρό,
να βασανίζομαι μαζί σου
άλυτο αίνιγμα η ψυχή σου.
Τι κι αν σου το `πανε πολλοί
η γη δεν είναι στρογγυλή,
και μην ελπίζεις να με φέρει
πάλι εδώ στα ίδια μέρη.