Ο ήλιος έκλεισε τα μάτια να μη βλέπει
Τα τόσα λάθη αυτού του κόσμου
Διαβάζω μες στων ματιών σου τον καθρέφτη
Και τα δικά μου τα λάθη φως μου
Το μίσος έγινε βροχή και μας ποτίζει
Το ψέμα έγινε λιοπύρι και μας λειώνει
Η κάθε μέρα με παράπονο αρχίζει
Κι η κάθε αγάπη μ’έναν θάνατο τελειώνει
Ο ήλιος έκλεισε τα μάτια να μη βλέπει
Τα τόσα λάθη αυτού του κόσμου
Σκύψε να δω μες στων ματιών σου τον καθρέφτη
Καινούριους ήλιους να λάμπουν φως μου