Εσάλεψε μου πάλι ο νους και βγήκε για σεργιάνι
να `ρθεί κοντά σου να σε βρει παρέα να σου κάνει
Στο πρώτο ξύπνημα τς αυγής στου ονείρου τη γλυκάδα
ήρθες ξανά και μού `φερες τς αγάπης τη ζαλάδα.
Για σένα στην ακρογιαλιά το κάθε κύμα απλώνει
για σένα γλυκοκελαηδεί μες στον μπαξέ τα αηδόνι
Νε σ αγαπήσω πρέπει σου κι ας έπαινομεβρίζουν
Στην ομορφιά σου εζήλεψα κι ούλοι με φοβερίζουν
Την ομορφιά σου ρέγομαι, τα κάλλη σου ζηλεύω
κρυφή αγάπη στην καρδιά σου χω και κινδυνεύω
Αναζητώ το βλέμμα σου σαν έλξη μαγνητένια
να διώξω μέσα απ το μυαλό κάθε περίσσια έγνοια.
Να γράψω θέλει γράμματα στου γιασεμιού τους κλώνους
δεν σ απαρνιούμαι εγώ ποτέ αν ζήσω χίλιους χρόνους .
Ως πότε θα ανημένω μπλιό να ξαναρθεί τα αστέρι
να ξαναφέξει η λάμψη του στα αγάπης το λημέρι.