Έλα στην άδεια μου αγκαλιά να με ζεστάνεις,
δε θέλω άλλα ψεύτικα φιλιά…
Για μια ζωή να μ’ αγαπάς πια δε μου φτάνεις,
σε νιώθω, φίλα με όλη τη βραδιά…
Νύχτα θαμπή, μ’ ομίχλη ντυμένη,
σ’ έρημους δρόμους χαράζω πορεία…
Μ’ όνειρα σ’ είχα ζωή στολισμένη,
μα απ’ τους ανθρώπους ψέμα, αλητεία…
Σπάνιο είδος τελικά η ευτυχία…
Έλα κοντά μου την πληγή να μου γλυκάνεις,
πονάει τόσο, μα τόσο η μοναξιά…
Έχεις τη δύναμη αγάπη μου να κάνεις
πέρα τα σύννεφα, μακριά τη χειμωνιά…
Νύχτα θαμπή, μ’ ομίχλη ντυμένη…