Οι λέξεις μου αδύναμες
μου πέφτουν απ` το στόμα
δε φτάνουν ούτε στα μισά
μείνε για λίγο ακόμα.
Κρατιέμαι από τα κενά
τους στίχους μίας δίνης
κοίτα με στέκομαι ξανά,
κράτα με μη μ` αφήνεις.
Τα πόδια μου λυγίζουνε
κι αυτά τα άσπρα φώτα
τα μάτια μου πονάνε.
Ως πότε θα γυρίζουνε,
γιατί δε σταματάνε.