Σ’ ένα γεφύρι πέτρινο
θα χτίσω την καρδιά μου,
όταν περνάς τον ποταμό
ν’ ακούς τον αναστεναγμό
και τα παράπονά μου.
Το δέντρο κρύβει το πουλί
τ’ αγρίμι τ’ άγρια δάση
και συ αγρίμι και πουλί
ό, τι γυρεύεις στη ζωή
το έχεις προσπεράσει.
Σ’ ένα λευκό πουκάμισο
θα ράψω τα φτερά μου
όταν διψάς για ουρανό
να το φοράς και να πετώ
μέσα στα όνειρά μου.