Όσες φορές κοιτάζουμε μπροστά
μοίρα σκληρή μας κόβει τα φτερά.
Μη με ρωτάς το πώς και το γιατί
είμαστε εμείς του κόσμου οι μικροί.
Τι ζωή κι αυτή για μας, τι κρίμα,
πως να την αλλάξεις πως.
Μια φορά κι εμάς αλήθεια
δεν μας είδε ο θεός.
Πώς να σου πω τα λόγια της χαράς
τίποτε πια δεν έμεινε για μας.
Κάθε πρωί κοιτάζουμε μακριά
κι όμως ποτέ δεν πήγαμε μπροστά.
Τι ζωή κι αυτή για μας, τι κρίμα,
πως να την αλλάξεις πως.
Μια φορά κι εμάς αλήθεια
δεν μας είδε ο θεός.