Δε με κοιτάς. Δε μου μιλάς.
Δε με λυπάσαι και λες αλλιώτικα πως με θυμάσαι.
Δεν μ’ αγαπάς. Με παρατάς.
Αλλού κοιμάσαι, κι όταν γυρνάς και σε ρωτώ μου λες
πως δεν μπορείς να μ’ ανεχτείς.
Σε πνίγω όταν σε λέω καρδιά μου.
Φεύγεις μακριά. Με μια ματιά
σκοτώνεις, γκρεμίζεις τα όνειρά μου.
Πώς να στο πω, πως σ’ αγαπώ;
Πως σε λατρεύω και πως δε φταίω εγώ που σε ζηλεύω;
Όπου κι αν πας, ό,τι αγαπάς
θα κυνηγάω και λύτρωση στον πόνο θα ζητάω.
Κι αν δε σε βρω, θα ονειρευτώ
τις μέρες που έλιωνα κοντά σου.
Και θα χαθώ σ’ ένα πικρό
ποτήρι φαρμάκι απ’ την καρδιά σου.