Η ζωή προχωράει σφυρίζοντας.
Σου κλείνει το μάτι.
Στ’ αδειανό κρεβάτι
πέφτει ο ήλιος κλεφτά.
Η ζωή ταξιδεύει χορεύοντας
σου γελάει και γνέφει.
Με ξεκούρδιστο ντέφι
στο ρυθμό της χτυπάς.
Η ζωή σκοτεινιάζει απότομα.
Σε γερνάει και φεύγει.
Στο σπασμένο καθρέφτη
το είδωλό σου γελά.
Η ζωή μασουλάει αδιάφορα.
Στο στρωμένο τραπέζι
στο άδειο πιάτο σου παίζει
με το φως η σκιά.
Η ζωή χαιρετάει κραδαίνοντας
τα φριχτά λάφυρά της.
Θλιβερός παραβάτης
μας κοιτάς και γελάς.
Η ζωή σ’ τη φυλάει περίεργα
στη γωνιά. Και ο χρόνος
σιωπηρός δολοφόνος
τις στιγμές σου κεντά.
Η ζωή μπουσουλάει χαράματα
μ’ αδειανές τις κερκίδες.
Όσα πρόλαβες είδες
μα αν δεν είδες, αργά.