Είναι η Άνοιξη
στ’ άρωμά της με παίρνει απόψε
με τραβάει κρυφά
σε γνωστά μονοπάτια τις νύχτες
ζαλισμένοι ξενύχτες
τα τραγούδια τους λεν σιγανά.
Είναι η Άνοιξη
τη μορφή σου μπροστά μου που φέρνει
χίλιες νότες σκορπά
κι όλα απόψε στα νου μου γυρίζουν
νοσταλγία ποτίζουν
της ζωής σου τ’ αχνά μυστικά.
Είναι η Άνοιξη
στ’ άρωμά της με κλείνει και πάλι
με τυλίγει γλυκά
και σαν όμορφο ψέμα φαντάζει
πόσο αλήθεια σου μοιάζει
που απ’ τους άλλους κρυφά μου γελάς.