Ένα γράμμα σου να λάβω
έστω με χαρτί λευκό
ξαφνικά να σ’ ανταμώσω
στου μυαλού τον ουρανό.
Και θα πλάσω τη μορφή σου
με ψηφίδες π’ αγαπώ
τη μιζέρια όλου του κόσμου
θα σκορπίσεις στο λεπτό.
Θα χορέψουμε αντίκρυ
σε φιλήδονη φωτιά
στο ρυθμό π’ ορίζει ο μπάτης
στων ψυχών την αγκαλιά.
Όλη νύχτα δε θα πούμε
μια κουβέντα περιττή
των ματιών σου η αλήθεια
θ’ ομορφαίνει τη σιωπή.
Και σαν πάρει να χαράξει
θα ματώσω από σεβντά
καταχνιά θα σε τυλίξει
θα σε πάρει μακριά.