SIRAT
fani merdivenine tırmanmakla geçti ömrüm
doğrusu bilmiyorum, gittiğim bu doğru yön mü
nerden baksan umman kadar günahımı yüklenmekte gönlüm!
dünya cehenneminde her yanım duvarlarla örülü
benimkisi 7 milyar ortasında yalnızlık
gözlerim ağlamaktan kan kırmızı
bugün var yarın yokuz, dünya çalacak hangimizi?
kalp kırığı kesiklerinin kalacak izi!
her güne yeni bir dertle uyan fani! buna aşk da dahil
dostun yok dünya yerinde herkes bir hain
unutmak denen şey büyük yalan, ümitlenme yani
sen de kaybetmeli cümlelere olacaksın fail!
ona baktıkça kendi yüzünü göreceksin
aşk budur anla ondan geldiğinden tekrar ona döneceksin
şefaat istiyorsan dert denizlerinde yüzeceksin
boğulacaksın! gerekirse tekrar doğup öleceksin!
her günüm öncekinden kötü
çaresizliğim yüzünden artık tek bir umut ölüm
efkarımın zerresine deyse güneş batar sönüp
yaşamak neyime benim zaten? beni canlı canlı gömün!
SIRAT NAKARAT
dayanmaya gücün mü var? bir umut ölüm dayan
olanları unut dedim ya, yetmedi, inanmadın
dünya, değil rüya! bu uykudan uyan veya kal uykuda
(METEHAN ŞAHİN)
bitmez dünya derdi
fani merdiveni, baki koridora yor
yüreğindeki hisle
Nefesinde gizle ki daralmasın