Şehir boşalıyor yavaş yavaş kuşlar yuvasına arılar kovanına
İnsanlar sıcak yatağına bense gecenin en güzel saatlarinde dışarıda
Sokaklar evim kaldırım ve kuytular yatağım şarap şişeleri aşım olmuş benim
Aslında böyle değildim eskiden acı da olsa aşım
Başımı koyacak yastığım vardı (Kimsesizler Yurdu)
Bazen lanet etmek istiyorum bu şehre avazım çıktığı kadar haykırmak
Ama ne fayda insanlar umursamaz insanlar düşüncesiz insanlar yüreksiz
Hayallerin ortasında umutsuzca polyannacılık oynamaktayız biz
Günde göremediğiniz onlarca insan gördüm karanlıkta
Issız ve soğuk sokaklarda bir ateşin etrafına toplanmış kadın erkek çocuk
Onların da bir adı vardı (Karanlık İnsanları..)
Şimdilerde kulaklarımı boğar oldu haykırışları
Yüreğimi acıtırken karamsar bakışları solgun yanaklarda iz bıraktı gözyaşı
Umut yollarını gözleyerek geçti kışları + yazları 4 mevsim birbirine kardı
Yaşamak çizginin hangi tarafıydı CEVAP bulunamadı
Dolgun gözler ise nedense bu gün yine kalbi yadırgadı