(Hiç bir şeyi unutamassın bilinç altında yatar herşey
Kalbini asla dolduramassın onun seni sevmediği bi gerçek)
Nakarat (Mukadderat):
Yine karanlık bu gönül hüsranla doldu
Ömrümse senin yüzünden boş yere mahvoldu
Yine ölürüm ben varsın kalp kırıklarım sende kalsın
Biri gelip geçen zamanımı lütfen geri alsın
Verse 1 (Mertüs):
Kapattım defterimi hüzünlerimi terkettim
Bu kahpe hayatta dert üstüne dert çektim
Meleklere hep kanıp bu kalbi pert ettim
Önüme fırsatlar çıktıkça nedense ben teptim
Vurdum hüzne kafamı gönlüm artık kapalı
Masalımdan çıkarken kapıyı bırakmadın aralık
Yokluğunda mutluluktan ırak kaldım daralıp
Düşlerimden kaybol be bırak artık yakamı
Ölüm bana acı verir seni görmek değil
Ama neden seni gördükçe ben ölmekteyim
Hiç bi aşk benimkiyle örnek değil
O yüzden şu kalbime hüznü hep örmekteyim
Bu şehri boş bıraktın sokaklarım karanlık
Seviyorum desen inan sana hemen kanardım
Kalbim artık seni unutmakta kararlı
Eskiden sadece mutluluğu gözlerinde arardım
Nakarat (Saniye Kılıçaslan):
Yine hüzün var yüzümden okunur
İnan üzülmem bu kalbim unutur
Hani olur ya nutkun tutulur
Yine düşemem herşey yok olur
Verse 2 (Mukadderat):
Yeter hayatımı mahvetmeye meraklımısın
Küçük dünyamda bu kaçıncı büyük hüsrandı
Gözlerim seni kendimden bile kıskanırdı
Uğraşırdı benle ama tek düşmanım ise zamandı
Azaldı umutlar yürüdüpüm yol dolu anılar
Gözüm dolar her defasında ayakta kal der hatıralar
Yine başımda elvedalar asla bırakmaz umutlar
Unut demekten başka bi bok söylemedi dostlar
Sen gittin gideli kokun hala yatağımda duruyo
Bilmiyom kaçıncıya imkansızın peşinde koşuyon
Koca Eskişehir'de gözlerim seni arıyo
Ama inan artık ümitlerim yavaş yavaş son buluyo
Yok oluyom günden güne bugünlerim karamsar
Yarınlarım belirsiz ya yine beni yakarsa
Kararsa dünyam tüm ışıklarım kapansa
Bulunduğum çıkışlar kapalı elimi tutup kurtarsan
Nakarat (Saniye Kılıçaslan):
Yine hüzün var yüzümden okunur
İnan üzülmem bu kalbim unutur
Hani olur ya nutkun tutulur
Yine düşemem herşey yok olur