Τόση φόρα είναι λίγη
τούτη η πόρτα δεν ανοίγει
με τα ψέματα
Όσο και να επιμένω
τ’ όνειρό μου πάει χαμένο
στα μπερδέματα
Αχ ν’ αφήσω πια
τις πόρτες μου ανοιχτές
για να μπουν τα χρώματα κι οι μουσικές
και να `ρθεις κι εσύ
νεράκι μου να πιω
που διψούσα μα
δεν έφτανα ως εδώ
Το χαρτί μου αν δε βγαίνει
τότε η ζωή συμβαίνει
από μόνη της
κι απ’ ότι είχα σχεδιάσει
βρίσκομαι στην άλλη φάση
στο τιμόνι της
Αχ ν’ αφήσω πια
τις πόρτες μου ανοιχτές
για να μπουν τα χρώματα κι οι μουσικές
και να `ρθεις κι εσύ
νεράκι μου να πιω
που διψούσα μα
δεν έφτανα ως εδώ
Δεν προσέχω, δε μαζεύω
και μέριμνα δεν έχω
για μελλούμενα
ποιος τα ξέρει, ποιος με ξέρει
ώρες ώρες ένα χέρι
με πάει χαρούμενα
για ν’ αφήσω πια
τις πόρτες μου ανοιχτές
και να μπουν τα χρώματα κι οι μουσικές
και να `ρθεις κι εσύ
νεράκι μου να πιω
που διψούσα μα
δεν έφτανα ως εδώ.