Όλα τα πάθη μας γυμνά
έτσι να φαίνεται το αγκάθι
κι όλα τα λάθη μας εκειδά
να φαίνεται πως είναι λάθη.
Διάφανα
σπίτια, αγάπες, λάφυρα και σκοτάδια άπειρα
διάφανα
να περνάει το φως και αέρας να φανεί καλά το τέρας.
Που όλο τρυπώνει στη γωνιά
δεν είδε τίποτα, δεν ξέρει
όμως καλά κρατεί σφιχτά
κάτω από το ράσο το μαχαίρι.
Η ιστορία είναι παλιά
έχει και μήλο, έχει και φίδι
κι αν ξεχαστείς πώς σε ρουφάει
βαθιά του κόσμου το βαρίδι.
Δύο χιλιάδες και οκτώ
πώς φανερώνονται οι προθέσεις
είναι σαν να κρατάς φακό
ξέρεις περίπου πού θα πέσεις.