Φύγαν τα παιδιά
έχετε γεια, θάλασσα πλατιά
βάθυνε το κύμα
μάνα η παναγιά
σβήνει στο τζάκι η φωτιά
Φρύγανο μου κάψαν την καρδιά
φύγαν τα παιδιά
πήρανε το δρόμο πικρό πρωί
δρόμο μαύρο κι όπου βγει
Παίζανε στα ζάρια τη ζωή
είκοσι χρονώ
περιμένω να ‘ρθεί που είν’ η αυγή
δάκρυ και παράπονο
Γέλιο και τραγούδι
ένας καημός λάδι στη πληγή
Στέγνωσε στα χείλια ο γυρισμός
Μάκρυνε η νύχτα πολύ
Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο
είκοσι χρονώ
Ρίξανε φαρμάκι στο νερό
πίσω να ‘ρθω δεν μπορώ
Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο
είκοσι χρονώ
Ρίξανε φαρμάκι στο νερό
πίσω να ‘ ρθω δεν μπορώ