Σε σκαλοπάτια κάθομαι, απέναντι απ’ τον Ήλιο
Άγιος, άγιος, σαν ψώραβο σκυλί.
Κλείνω τα μάτια, σκέφτομαι "άραγε θα θυμάμαι
Αύριο, αύριο, ετούτη τη στιγμή;"
Φτιάχνουμε το κουκούλι μας,
με ψέμα και μ’ αλήθεια
Α-α! Με πόνο και γιορτή.
Σαν ωριμάσει ο καιρός,
και πάρουν το μετάξι,
α-α! Ο Ήλιος θα κρυφτεί.
Μέσα από τα φυλλώματα γλιστράνε οι αχτίδες
Γέφυρες, γέφυρες, με κάτι πιο βαθύ
Θολά κι αμίλητα βουνά, πέρα από τις στέγες
Ήσυχα, ήσυχα, θα βρούμε την αρχή.
Φτιάχνουμε το κουκούλι μας,
με ψέμα και μ’ αλήθεια
Α-α! Με πόνο και γιορτή.
Σαν ωριμάσει ο καιρός,
και πάρουν το μετάξι,
α-α! Ο Ήλιος θα κρυφτεί.
Μια μέρα θα `ναι, σαν κι αυτή, που θα περάσω αντίκρυ
Άσχημος, άσχημος, σαν ψώραβο σκυλί.
Θα καίει ο Ήλιος, κι ίσως δω κάποιον ν’ αναρωτιέται
Αύριο, αύριο, αν θα ναι στη ζωή.
Φτιάχνουμε το κουκούλι μας,
με ψέμα και μ’ αλήθεια
Α-α! Με πόνο και γιορτή.
Σαν ωριμάσει ο καιρός,
και πάρουν το μετάξι,
α-α! Ο Ήλιος θα κρυφτεί.