Hüzün gemileri kalkarken ufka doğru bir yelken açtım
Önce seyre daldım bakmadan gördüm her şeyi
Elimdeki son kalan senden hatıra bana
Boş bir sayfa arkası karalanmış
Yıllar almış öncedenmiş lanetlenmiş sevgilermiş
Boş umutlar peşinde koşan küçük çocuklarmış onlar
Saf ve temiz duygular diretilmiş kurallar
Sorgular ve yargılar umutlar kaygılar
Yüzlerinde masumluk ve içlerinde korkular
Endişe sebebi çok basit kaybolmasın oyuncaklar
Tek değerli varlık onlar için oynayacaklar durmadan
Sormadan hiçbir şeyi takmadan
Benim aslında o çocuk yıllar geçti büyüdüm
Duvardaki çizikleri tek tek çizdim
Aradan uzun yıllar geçti bak gördün
Bırakıp gittiğin o gece aslında ben öldüm
Nakarat :
Elveda sevgilim günlerimde sensizim
Yalnızım bir başıma kaldım burada çaresiz
Hoş çakal sevgilim yollarını gözlerim
Bir bakışın bile yeter bir ömür ben beklerim
Verse 2 :
Ayrılıklar engebeli hasretlerim yalpalar
Yalnız kalamam yalnızlığım boş bırakmaz sarmalar
Hasretinle yandı gönlüm gözlerimde ağrılar
Sorgular kaygılar yargılar ve umutlar
Bir bütündü her şey aslında ayrılıkta vardı sonunda
Sevilmek gibi özlemek ve beklemekte çok güzel bir duygu
Ama seni yıllar yılı bekledim
Nerdesin ahhh özledim