Έρπουν οι μέρες προς μια δύση που δεν έχει ανατολή
κι η θλίψη που διαχέουν δε νικιέται
Κυνηγάμε τον αιώνα και ξεχνάμε τη στιγμή
ένας καθρέφτης μες το μάτι, δε γαμιέται...
Έχεις πουτάνες και χαφιέδες, είναι εύκολος όχλος
κι ένα ψάρι που βρωμάει απ το κεφάλι
Βόμβες από αγάπη, στο μυαλό είναι ο στόχος
στις παρωπίδες και τη σέλα, δώρο το χαλινάρι.
Λόγια μεγάλα τα δύο τρίτα, κι ένα τρίτο που μένει
κολακείες κι υποσχέσεις για νεκρούς
Εγώ τον βλέπω τον καθρέφτη κι άραγε τι να παίρνει
μεταμορφώνει τη σκέψη μου σε άχρηστους σωρούς.
Όλοι οι άγγελοι είναι άγγελοι εάν τους δεχτείς
και δαίμονες αν τους απορρίψεις
Τι προπαγάνδα και αυτή που σε ηδονίζει να μισείς
προσδιορίζεσαι σαφώς απ’ το σκοτάδι που ορίζεις.
Είναι το μίσος τους, οχιά
θα διατρίσει την καρδιά σου
κι αν σε καλέσουν στη φωλιά
τους μύρισε η μοναξιά σου.
Είναι το μίσος τους, οχιά
φαρμακερό σαν την ανάγκη
ν’ ανήκεις κάπου, τα σκυλιά
θα τα ταΐζεις τώρα αγάπη.
Τι είναι το μίσος;Μην είναι αποδοχή;
Πως μας ενώνει αυτός ο τοίχος!
Από δω οι καλοί κι από κει οι κακοί
σταυροφορίες για τον έλεγχο του πλήθους.