Όμηρος θα γίνω σε φωλιές μαγικές,
σε σπίτια θα `ρθω, θα πετάω φωτιές
Σαν τους δράκους της γης στους ναούς των θεών
όμηρος θα γίνω, θα δηλώσω απών
Μέσα στην ομίχλη μονοπάτια θολά
περπατώ μα δε θα βγω πουθενά
Γύρω μου σκιές που φυτρώνουν ξανά
κι η ζωή να φεύγει, να κυλάει αργά
Όμηρος θα γίνω σε φωλιές μαγικές,
μέσα σ’ αόρατες χαμένες σπηλιές
Με τους δράκους της γης και τα χαμένα στοιχειά
όμηρος θα γίνω, θα σας βάλω φωτιά
Ήσυχο ποτάμι προς την πόρτα του χαμού,
κέρματα θα ρίξω στην ψυχή του νεκρού
Ξάφνου ανοίγουν όλα κι η ζωή του αλλού,
φλόγες θα ρίξω να το μάθουν παντού