Τα μάτια σου μ`αρέσουνε σαν είν`και δακρυσμένα
και η καρδιά σου να πονεί, μα να πονεί για μένα.
Ήθελα να`μουνα πουλί να`ρθω στη γειτονιά σου,
να κελαηδώ να`ναι γλυκύ σαν βγεις το ξύπνημά σου.
Ήθελα να`μαι σύννεφο να με φυσά τ`αγέρι,
να με φυσάει μια φορά κοντά σου να με φέρει.
Ώρα που ο ήλιος χάνεται και πριν καλά νυχτώσει,
η ταξιδιάρα η σκέψη μου τρέχει να σ`ανταμώσει.
Ρόδο μου μην μαραίνεσαι, μην αρνηθείς τα κάλλη
κι εγώ που σ`απαρνήθηκα, θα σ`αγαπήσω πάλι.