Χαίρεται ο κόσμος κοι γλεντά
του Μάη τις πρώτες μέρες
κι εγώ είμαι του θανατά.
Στα χείλη όλων μου των φίλων
κρέμονται φοβέρες.
Κοίτα μην μπλέξεις στα θαθιά
μόνος μην τριγυρίζεις.
Έχει το πράμα μια σειρά.
Μαζί με όλους μας θα κλαις
και θα πανηγυρίζεις.
Χτίσε ένα σπίτι στα παιδιά
κλείσ’ τα να μείνουν μέσα.
Στον αστυνόμο τα κλειδιά.
Δεν πίστευα πως θα το πω,
ντουνιά, δεν έχεις μπέσα.
Αχ, καλημέρα δανεική
καληνυχτιά κλεμμένη
πότε θα έρθει η στιγμή
να βγεις από τα χείλη μου
και να `σαι ευλογημένη.