Μες στης Αττάλειας τις απότομες κορφές
απέθαντος και μόνος γυρνάει ο Κουτεντές
εκεί που ανάβουνε οι άνθρωποι φωτιές
πάει κοντά, και ρίχνει ξύλα ο Κουτεντές.
Ρεφρέν
Αχ, πόσο χρόνων είμαι ο κακόμοιρος
ποτέ δε θα πεθάνω ο κακόμοιρος.
Σαν εύρει άνθρωπο μονάχο τον ρωτά
"τι μέρα έχουμε τι ώρα, ποια χρονιά;"
"Δύο χιλιάδες κάτι", ο άλλος του απαντά
κι εκείνος το μαντήλι στο κλάμα το βουτά.
Ρεφρέν
Αχ, πόσο χρόνων είμαι ο κακόμοιρος
ποτέ δε θα πεθάνω ο κακόμοιρος.
Έχει κατάρα να μη βρίσκει αναπαμό
γιατί ένα ράπισμα έχει δώσει στο Χριστό
κι ως τη Δευτέρα Παρουσία θα γυρνά
μες στης Αττάλειας τα ψηλά βουνά.
Ρεφρέν
Αχ πόσο χρόνων είσαι ρε κακόμοιρε
ποτέ δε θα πεθάνεις ρε κακόμοιρε.