Αχ τα όμορφά σου μάτια μες τον κόσμο δεν είν’ άλλα
να με κάνουν να γυρίζω δω και κει να ξενυχτώ
Κι αν για σένανε βαδίζω μοναχός μου και δακρύζω Ι
είναι τα δικά σου μάτια που με κάνουν και πονώ
Αχ γιατί να σε γνωρίσω που είν τα χρόνια περασμένα
και μου λείπουνε τα νιάτα κι ειν πια πολύ αργά
Την αθώα την καρδιά μου μου την έκανες κομμάτια Ι
και γυρίζω νύχτα μέρα μήπως βρω παρηγοριά