Πάλι σε ζητούσα χθες το βράδυ
στης ξαγρύπνιας μου τον πυρετό
είχα το κορμί σου στο σημάδι
κι έψαχνα το κέντρο του να βρω
Άστραφτες εσύ σαν δα δακτυλίδι
είχα βλέμμα ύπουλο εγώ
ήσουν τ’ ακριβό μου το παιχνίδι
κι ήμουν το φτηνό λαγωνικό
Έσβησαν τα φώτα, άνοιξε η αυλαία
Τ’ όνειρό μ’ ασύμφωνο με τη συνταγή
το `παιζα ο άνετος, το `παιζες μοιραία
σε πριβέ παράσταση, συνοικιακή
Με ξαναμεθούσε τ’ άρωμά σου
μ’ έκανε τρελό από παλιά
έψαχνα να βρω το νόημά σου
στα ξανθά βαμμένα σου μαλλιά
Κι έπεφτε η νύχτα απορημένη
κάπου θα μας είχε ξαναδεί
ήσουν η Ωραία μου Ελένη
στην πολυτελή της εκδοχή
Έσβησαν τα φώτα, άνοιξε η αυλαία
Τ’ όνειρό μ’ ασύμφωνο με τη συνταγή
το `παιζα ο άνετος, το `παιζες μοιραία
σε πριβέ παράσταση, συνοικιακή