Άρχισα να γράφω τη ζωή μου,
όλα όσα τράβηξα για σένα.
Και άνοιξα πληγές στη θύμησή μου,
άγρια πουλιά τα περασμένα.
Ξύπνησαν οι αναμνήσεις,
τώρα πώς να τις κοιμίσεις;
Ούτε το υπνωτικό δεν πιάνει,
βγήκαν μέσα στο μυαλό σεργιάνι.
Τρέμει μες στο χέρι το μολύβι
φτάνοντας στη λέξη "προδοσία".
Κάποιο δάκρυ τρέχει και με πνίγει,
πλάι μου δε στάθηκες, κυρία.
Ξύπνησαν οι αναμνήσεις,
τώρα πώς να τις κοιμίσεις;
Ούτε το υπνωτικό δεν πιάνει,
βγήκαν μέσα στο μυαλό σεργιάνι.