Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι
κάτι που με πληγώνει,
τα βήματά σου είναι γοργά,
μου λένε αντίο, γεια χαρά,
τα βήματά σου είναι γοργά,
μου λένε αντίο, γεια χαρά.
Μα δεν γυρίζεις πίσω
λίγο να σ’ αντικρίσω
και μάταια, εγώ,
τώρα, δακρύζω.
Και σαν απομακρύνεσαι,
στο λαιμό, θηλιά, μου γίνεσαι,
ο δρόμος σε τραβάει,
κάπου αλλού σε πάει,
ο δρόμος σε τραβάει,
κάπου αλλού σε πάει.
Μα δεν γυρίζεις πίσω
λίγο να σ’ αντικρίσω
και μάταια, εγώ,
τώρα, δακρύζω.