Τα τσαχπίνικά σου μάτια μου πληγώσαν την καρδιά
και στον Άδη θα με βάλουν
με αυτή, αμάν, με αυτή την απονιά, γεια σου.
Γιατί κι εγώ ο δυστυχής να 'χω βαθιά τον πόνο,
να μη μπορώ να γιατρευτώ
και σαν κερί, αχ και σαν κερί να λιώνω.
Καμιά φορά και η καρδιά κρυφά, κρυφά ραΐζει,
αμάν γιάλα, τα ματάκια σου τα μαύρα,
αμάν γιάλα, τα ματάκια σου τα μαύρα, τα μαύρα,
μ' άναψαν φωτιά και λάβρα.