Όσο σκληρός κι είναι ο βοριάς
κι είναι κακός ο κόσμος
τόσο γλυκός είν’ ο νοτιάς,
είναι πικρός ο πόνος.
Έκανα βράχο τον καημό
το δάκρυ μου ποτάμι,
και την καρδιά μου θάλασσα
του στεναγμού λιμάνι.
Δεν βρίσκω τόπο να σταθώ
δέντρο για να ακουμπήσω
όλα στην γη μαραίνονται
εκεί που θα πατήσω.
Έκανα βράχο τον καημό
το δάκρυ μου ποτάμι,
και την καρδιά μου θάλασσα
του στεναγμού λιμάνι.