Ο Σέρλοκ Χολμς στα νιάτα του
κοιμόταν μ’ άλλα όνειρα
τον έπιαν’ άγριος πυρετός
μ’ οράματα παμπόνηρα
Κι έβρισκε πάντα τον καιρό
να κόβει εισιτήριο
για να θαυμάσει από μακρυά
της Μέριλιν Μονρόε το μυστήριο
Και στην εικόνα του μπροστά εκστατικά
θα τραγουδούσε νέος κάπως έτσι ερωτικά
Μέριλιν, τα διαμάντια που στα μάτια σου αστράφτουν
Μέριλιν, τα `χω ξαναδεί.
Μέριλιν, το σεντόνι σαν οθόνη σου απλώνω
Μέριλιν, για ν’ αναστηθείς.
Σε κοιτάζω και βλέπω τις στιγμές να προσπερνούν
και τους φίλους ν’ αλλάζουν, να γερνούν
και ν’ ακολουθούν το ρυθμό τους...
Μέριλιν, το σεντόνι σαν οθόνη σου απλώνω
Έλα για ν’ αγαπηθούμε, έλα... έλα...