Έχουνε κάτι οι σταθμοί
το βλέπω όταν μένω
μα πιο πολύ όταν γυρνώ
έχουνε κάτι θλιβερό
βαρύ σαν πεπρωμένο.
Ω! Το σιωπηλό το σ’ αγαπώ
του χωρισμού το κρύο
εκεί παγώνουν οι στιγμές
εκεί πονάει τ’ αντίο.
Έχουνε κάτι οι σταθμοί
το νιώθω στον αέρα
σαν ώχρα και σαν δειλινό
εσύ `σαι κει κι εγώ εδώ
ακόμα μία μέρα.