Τις Κυριακές
με πιάνει ένας πανικός
και φοβάμαι κι αναστενάζω
Τα πρωινά
με τ’ αποτσίγαρα μιλώ
τα σβησμένα, πόσο τους μοιάζω
Μα, δε φταίω εγώ
που αισθάνομαι σαν κύτταρο μικρό
κάτω απ’ το φακό χιλιάδων αστεριών
φταίει η αγάπη...
Τα φορτηγά
κόβουν τις φλέβες της σιωπής
και περνάνε, μα τι να κάνω
Θα τρελαθώ
δεν έχω κάπου να πιαστώ
να μην πεθάνω, να μην πεθάνω...