Σου στέλνω ένα γράμμα
να σου θυμίζω
τις μέρες που ζήσαμε,
τα χρόνια που φύγαν,
τα όνειρά μας που ξεθωριάσαν
και τις αγάπες μας που έχουν χαθεί.
Πιάσε την πέτρα και στύφ’ την ξανά,
χτίσε στην άμμο παλάτια και πάλι,
την πλώρη γύρνα ξανά στο βοριά.
Κανείς δεν ξέρει το ταξίδι αυτό πού τελειώνει.
Σου γράφω ένα γράμμα
να σου ξυπνήσω
της νιότης τη δύναμη,
την τρέλα του πάθους,
τις αναμνήσεις μας που κιτρινίσαν
και τη φωτιά μας που τρεμοσβήνει.