Σταμάτα τα μεσάνυχτα
να βγαίνεις σαν τον κλέφτη,
σ’ αυτούς τους δρόμους που περνάς
η υπόληψη σου πέφτει.
Γυρνάνε οι παράνομοι
και οι δυστυχισμένοι,
που πάθη, πίκρες, βάσανα
είναι όλοι φορτωμένοι.
Μέσα σ’ αυτούς π’ αμάρτησαν
όλοι ψυχή και σώμα,
τι θες εσύ αγάπη μου
που είσαι άγγελος ακόμα.
Τ’ αμαρτωλά τα σύννεφα
διώξε που σε σκεπάζουν,
οι φίλοι που σε βλέπουνε
δρόμο να μην αλλάζουν.
Στης νύχτας το πλακόστρωτο
τα βήματα σου σβήσε
και ξέχασε ποιος ήσουνα
και κοίτα ποιος θα είσαι.
Μέσα σ’ αυτούς π’ αμάρτησαν
όλοι ψυχή και σώμα,
τι θες εσύ αγάπη μου
που είσαι άγγελος ακόμα.