Εσύ καράβι ξεκινάς απ’ το λιμάνι σου
κι εγώ πουλάκια φτερουγώ μες στην παλάμη σου.
Εσύ που φεύγεις και πετάς και που σκορπίζεσαι
και `γω φεγγάρι απάνω σου να καθρεφτίζεσαι.
Αβάσταχτο να σ’ αγαπώ με τους πολέμους σου
ν’ αντέχω όλες τις βροχές και τους ανέμους σου.
Γυμνό σπαθί τα λόγια σου κι ούτε που νοιάζεσαι
τη γυάλινη ζωή μου που κομματιάζεται.
Ένα μαχαίρι κοφτερό είν’ η αγάπη σου
κι εγώ σ’ ένα λεπτό σκοινί ο ακροβάτης σου.
Αβάσταχτο να σ’ αγαπώ με τους πολέμους σου
ν’ αντέχω όλες τις βροχές και τους ανέμους σου.