Βαθιά μεσάνυκτα
κι είναι τα φώτα σβηστά
με μάτια ορθάνοικτα
σε συλλογιέμαι γι’ άλλη μια φορά
Φεγγαροστόλιστα χρυσά φτερά
ονειρευόσουνα και πορευόσουνα
μα τώρα κρύβεσαι σε μια σκιά
που δε τη μπόρεσες αλλά τη φόρεσες
να μη γνωρίζουν που πονάς
να μη σ’ αγγίζουν και λυγάς
Φεγγαροστόλιστα
Αχ καθεφτάκι μου
ποιος είν’ ο πιο παλαβός
το μπαιράκι μου
ή μήπως φταίει τούτος ο καιρός