Όπως ανάβουνε τα φώτα
τα μάτια τον πυροβολούν
επαναστάτη όπως πρώτα
θέλουν κι απόψε να τον πουν
Ένα πλανόδιο τσίρκο
μες το μυαλό του γεννιέται
μα ο αόρατος ακροβάτης
σε μια φωνή θα κρατιέται στη σκηνή
Τα λόγια πάλι τον στοιχειώνουν
του κόσμου η μέθη τον νικά
σαν ερπετά βαριά τον ζώνουν
πρόσωπα φίδια που αγαπά
Σ’ ένα πλανόδιο τσίρκο
είναι κρυμμένος για χρόνια
δε ξέρω, παίζει στο έργο,
ή του μπερντέ τα σεντόνια έχει κάνει ζωή