Σ’ ένα δωμάτιο τριγυρνά,
τους άδειους τοίχους και το πάτωμα κοιτάει,
να `τανε, λέει η ζωή αλλιώς να πάει.
Να `τανε το τζάμι καθαρό,
πέρα απ’ τον κόσμο να κοιτάζουνε τα μάτια,
πισω απ’ τις πόρτες να ανοίγαν μονοπάτια.
Τίποτα, ποτέ και πουθενά
δεν έχει αλλάξει τίποτα,
όλα μες στο μυαλό μου έχουν υπάρξει.
Μες τον καθρέφτη που κοιτά,
κλείνει το μάτι ένας μάγος και γελάει,
''αυτή η πόλη είναι για σένα'’ λέει και πάει.
Κλείνει τα βλέφαρα στο φως
και ένα τσίρκο φτιάχνει από όνειρο και στάχτη,
μια στο κενό κοιτάει και μια τον ακροβάτη.