Δεν ξέρω τι με βασανίζει
που σαν ελπίζω μ’ απελπίζει
ελπίδα ο πόθος με κερνά
μα κάτι τι με τυραννά.
Είν’ η αγάπη πάντα η ίδια
και της αρέσουν τα παιγνίδια
μας βασανίζει αληθινά
σαν αρχινά και μας πονά μα δεν περνά.
Μια καρδιά που κτυπά
και πονάει και κλαίει
όταν τόσο πολύ αγαπά
τέτοια φλόγα την καίει.
Μια καρδιά που χτυπά
αμφιβάλλει και λέει
μ’ αγαπά δε μ’ αγαπά
μ’ αγαπά δε μ’ αγαπά
μ’ αγαπά.