Χόρεψα πάλι μοναχή
μες το ρυθμό που’χε η βροχή
πάνω απ’την ξένη πόλη
συνάντησα τη μοναξιά
Τη φόρεσα σαν αλλαξιά
Κι ας με κοιτάζουν όλοι
Γκρίζα βλέμματα
ζουν στα ψέματα
στις μικρές τους αλήθειες δειλιάζουν
Γκρίζα βλέμματα
Ψάχνουν κέρματα
της αγάπης τη λίμνη ταράζουν
Εγώ δεν ξέρω από ευχές
Γεμίζω μόνο μ’ ενοχές
όταν το αστέρι πέφτει
γιατί τα πρώτα μας φιλιά
Έγιναν πόνος και θηλιά
Κάποια θλιμμένη Πέμπτη
Γκρίζα βλέμματα…