Στο καθρέφτη μας κοιτώ
μήπως δω τα δυο σου μάτια
και στο στήθος μου κρατώ
τ’ αναφιλητό.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.
Στάλα στάλα στο γυαλί
στάζει δάκρυ σαν φαρμάκι
και η νύχτα η σιωπηλή
μοιάζει μ’ απειλή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.