Με ξεχνάς τα μάτια σου κλειστά
τα χείλη σφραγιστά
και χάνομαι στους δρόμους
Βεατρίκη πάψε να γελάς
Μου γελάς το δάκρυ σου νερό
το γέλιο σου κενό σαν τον αέρα
Βεατρίκη πάψε να γελάς
Με πονάς σκιά μεσ’ στη σκιά
σκορπάς σαν τον καπνό
και χάνεσαι στους δρόμους
Βροχή μια Κυριακή
που μ’ έδεσες για πάντα
στα χρυσά μαλλιά σου
Βεατρίκη πάψε να γελάς