Τεσσεράμιση η ώρα το πρωί
σε περίμενα δεν έχω κοιμηθεί
όπως άφηνα συνήθως να νομίζεις
τόσες νύχτες που χαράματα γυρίζεις
Ξεκλειδώνεις ξαφνικά και προχωράς
ελαφρύ κι αργό το βήμα σου κρατάς
σε κοιτάζω και τα μάτια μου δακρύζουν
μόνο οι ένοχοι αθόρυβα βαδίζουν
Να πας εκεί που ήσουνα
για μένα δεν υπάρχεις
μονά ζυγά δικά σου
μην θες όλα να τα `χεις
Τόσες νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ
το μυαλό μου όλο πάει στο κακό
τεσσεράμιση σε λίγο ξημερώνει
που γυρίζεις και μ’ αφήνεις πάντα μόνη
Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά
στέκεσαι έξω όσο σκέφτομαι όλα αυτά
και αθόρυβα την πόρτα πας ν’ ανοίξεις
μα το άρωμα της άλλης δε θα κρύψεις
Να πας εκεί που ήσουνα
για μένα δεν υπάρχεις
μονά ζυγά δικά σου
μην θες όλα να τα `χεις