Φέτο, πουλί νερό μην πιει,
μη γλυκοκελαηδίσει,
γιατί είναι θρήνος το νερό
και δάκρυα βγάνει η βρύση.
Κι ας έρθει στο τραπέζι μας,
το βράδυ, να καθίσει,
που στρώνουμε νεκρόδειπνο,
να πιει και να μεθύσει.
Και σαν ξυπνήσει, το πρωί,
να πικροκελαηδίσει,
ν’ ακούσουν τα μαντάτα μας
σ’ Ανατολή και Δύση.
Κι ας έρθει στο τραπέζι μας,
το βράδυ, να καθίσει,
που στρώνουμε νεκρόδειπνο,
να πιει και να μεθύσει.