Άιντε, δεν ξημερώνεις, μαύρη αυγή
να πάω στο πουλί μου
να πάψουνε οι πόνοι μου
κι οι αναστεναγμοί μου.
Γλυκοχαράζει αυγερινός
και εσύ γλυκοκοιμάσαι
με τρώει τ’ αγιάζι της αυγής
κι εσύ δε με λυπάσαι.
Βάσανα που `χει η ζωή
βάσανα πονεμένα
σ’ το λέω με παράπονο
γιατί έχω περασμένα.