Καμιά φορά με ξεγελώ και πάω απ’ άλλο δρόμο
μα έχω την αγάπη σου βαρύ σταυρό στον ώμο.
Κι’ όπου σταθώ κι’ όπου βρεθώ μεθώ με τ’ άρωμά σου
και την πληγή στα σπλάχνα μου, π’ άφησε τ’ άγγιγμά σου.
Αγάπη μου αναστεναγμέ μέσα απ’ τα φυλλοκάρδια
για να σ’ αγγίξω κρύβομαι, στ’ ονείρου τα σκοτάδια.
Καμιά φορά ταράζομαι όταν σε συλλογούμαι
και τ’ άστρα στήνουνε χορό και με παρηγορούνε.
Μα η γιορτή είναι χαρά, και δεν αντέχει οδύνη
και μοναχό το δυστυχή, στον πόνο του αφήνει.
Αγάπη μου αναστεναγμέ μέσα απ’ τα φυλλοκάρδια
για να σ’ αγγίξω κρύβομαι, στ’ ονείρου τα σκοτάδια.
Αγάπη μου αναστεναγμέ, ηλιάτορα στη δύση
ας ήτανε η χαραυγή, ποτέ μη με ξυπνήσει.