Κρεμάστηκα στα θέλγητρα της νύχτας
τους μύθους κουβαλώντας σαν σταυρό,
στους ψεύτικους χρησμούς της χαρτορίχτρας
γυρεύοντας το στίγμα μου να ‘βρώ.
Νά‘ταν οι πόθοι μας λιγνοί
κι απλοί σαν πρωτοβρόχια
ζωή θα κύλαγες αγνή
χωρίς θηλιές και βρόγχια.
Αφέθηκα στις μοναξιάς το χάδι
κι ανέμισα παντιέρα τον καιρό.
Προχθές στα ζάρια κέρδισα τον Άδη,
μα να τον κατοικήσω δεν μπορώ.